Vrij Nederland, Netherlands, 2008 -06-28
28-06-2008
Door Harm Ede Botje
BOEKVERBRANDING – In Nederland is er veel gesproken over het verband tussen de Olympische Spelen en mensenrechten in China maar tot daadwerkelijk acties is het niet gekomen. Hier geen duw en trekpartijen, en dat was ook niet zo vreemd omdat de Olympische Vlam Nederland niet aandeed. Wel was er een demonstratie van pro-China-betogers op de Dam en organiseerde Amnesty International bijeenkomsten. Een de weinige ‘echte’ acties van de afgelopen tijd kan op het conto worden geschreven van de 51-jarige Wilbert Stuifbergen uit Den Haag. Hij werd deze week veroordeeld tot een taakstraf van acht weken, waarvan zes voorwaardelijk, voor een opmerkelijk protest. In mei vorig jaar stichtte hij naar eigen zeggen ‘een bescheiden brandje’ in de centrale hal van de Openbare Bibliotheek in zijn woonplaats. Hij had zelf ‘twee onbeduidende boekjes’ meegenomen, en speciaal een marmeren ondergrond uitgezocht om de schade zo beperkt mogelijk te houden.
Met zijn actie wilde Stuifbergen protesteren tegen het samenwerkingsverband dat de bibliotheek is aangegaan met de zusterorganisatie in Shanghai. Want daar, zo stelt Stuifbergen, zijn ook boekverbrandingen geweest van werken van de Falung Gong-beweging, die in China sterk worden vervolgd. Op het moment van het brandje werd een Chinese delegatie door de bibliotheek rondgeleid. Hoe kan het, zegt Stuifbergen in een telefonische toelichting, dat niet alleen de bibliotheek maar ook het gemeentebestuur van Den Haag, dat zegt de stad van vrede en recht te zijn, zulke nauwe banden onderhoudt met China, dat het Chinatown financieel ondersteunt en dat wethouders naar de opening van de Spelen gaan? Stuifbergen noemt de brandstichting zelf achteraf een impulsieve daad. ‘Ik vind het niet erg om straf te krijgen,’ zei hij tegen de politierechter. ‘Het is peanuts vergeleken met wat er gebeurt in China.’
Anderhalf jaar geleden las Stuifbergen voor de eerste keer over de vervolging van de Falung Gong in het geruchtmakende rapport Bloody Harvest. Dat is onder meer geschreven door de voormalige Canadese staatssecretaris van Buitenlandse Zaken David Kilgour. In het rapport wordt onderzoek gedaan naar de bewering dat leden van de Falung Gong in gevangenschap worden ontdaan van hun organen en daarna vermoord. De onderzoekers concluderen dat orgaanroof ‘in het verleden heeft plaatsgevonden en nog plaatsvindt’. In het rapport staan telefoongesprekken waaruit blijkt dat artsen openlijk spreken over organen van Falung Gong-leden. Maar er zijn geen ooggetuigenverslagen. Want van de orgaanroof zijn geen overlevenden.
De Chinese overheid ontkent dat genoemde praktijken plaatsvinden, maar Stuifbergen is ervan overtuigd dat het land veel te verbergen heeft. ‘In China vinden boekverbrandingen plaats, net als tijdens de Kristallnacht,’ zegt hij. ‘Er zitten mensen in kampen, er worden organen geroofd, mensen worden verbrand en verdwijnen door de schoorsteen.’ Ook in zijn gedicht ‘Een schoorsteenveger heeft de blues’ gebruikt de Hagenaar grote woorden om de misstanden in China aan de kaak te stellen: ‘Auschwitz is in China aan een tweede jeugd begonnen, ze stuurden alleen geen verhuisbericht/In 36 perfect nagebouwde kampen worden op dit moment 1 miljoen Falung Gong-beoefenaars geoogst/tientallen klonen van Joseph Mengele beulen zich af met chirurgische precisie.’
De Haagse dichter (die jarenlang in de zorg zijn geld verdiende en nu een WW-uitkering heeft) benadrukt dat hij zelf geen Falung Gong-aanhanger is, ook heeft hij geen oorlogsverleden. Stuifbergen is ‘gewoon kwaad’ over wat er in China gebeurt. Hij hoopt dat Nederlandse correspondenten in China de moed krijgen om over ‘de orgaanoogst en concentratiekampen’ te schrijven, want ze doen volgens hem nu aan zelfcensuur. Nieuwe boekverbrandingen of andere acties staan er niet op stapel, verzekert Stuifbergen. Wel hoopt hij Nederlandse politici en sporters er alsnog van te overtuigen niet naar de Olympische Spelen te gaan. Burgemeester Job Cohen van Amsterdam zou nog steeds twijfelen.